‘Ja, maar… hoe dan?!’

Donderdagavond mocht ik voor de stichting Xpect Primair een presentatie geven over het digitaal persbureau. Het opzetten van een kinderpersbureau heb ik voor het eerst gezien bij Pim Staals. Hij werkt al een tijdje ook met een digitaal persbureau, genaamd Pionier Koerier. Wij zijn met elkaar in contact gekomen over dit onderwerp. Ook hebben we samen al eerder workshops gegeven voor leerkrachten en directeuren van Xpect Primair. Mede door Pim heb ik mijn plannen verder kunnen uitwerken.

Inspiratiesessies

Afgelopen donderdag heb ik de eerste ‘inspiratiesessie’ gegeven. Deze sessies worden georganiseerd voor en door leerkrachten die werkzaam zijn bij onze stichting. Leerkrachten die gebruik maken van ICT en technologie in de klas, kunnen dat tijdens zo’n inspiratiesessie delen met anderen. Zo werk ik sinds dit schooljaar met een iPad en een Apple TV in de klas. Ook zijn er verschillende devices aanwezig, elke dag in de klas, en gebruik ik veel apps en webtools om mijn lessen aantrekkelijker en effectiever te maken. Alle collega’s kunnen zich voor een sessie kosteloos inschrijven.  Zo waren er donderdagavond vijftien collega’s van tien verschillende scholen. Mooie opkomst voor een eerste keer. Collega’s komen luisteren, vragen stellen en samen gaan we in discussie over onderwijs in de 21ste eeuw. Het doel van deze sessies is om verandering en vernieuwing terug in de organisatie te laten vloeien.

Verandering

Tijdens deze presentatie heb ik ook gesproken over de noodzaak van verandering en vernieuwing in het basisonderwijs. Waarom wil je een digitaal persbureau opzetten? Niet omdat ‘anderen het ook doen’, maar waarom dan wel? Ik heb dit opgezet omdat ik hiermee meer recht kan doen aan de verschillen tussen kinderen in de klas. Dat is vandaag de dag al best pittig. Met de komst van passend onderwijs zullen die verschillen alleen nog maar toenemen. Het personaliseren van leren wordt belangrijk, leren op maat. Met de huidige technologie kunnen we heel mooi maatwerk bieden, maar ik zie het helaas nog te weinig om me heen.

De sleutel naar ‘het’ succes is een verandering in de mentale modellen van leerkrachten. Kinderen groeien op in een wereld waarin er altijd technologie is geweest. Informatie is voor hen razendsnel beschikbaar, ze komen in aanraking met tablets en laptops voordat ze überhaupt op school beginnen. Wij zullen school daar op moeten aanpassen. Er zal een verschuiving optreden van leraargestuurd leren naar zelfgeorganiseerd leren. Daarmee doel ik op een andere rol voor ons als leraren, en dus ook de leerling. Het traditionele model van kennisoverdracht voldoet niet meer in de huidige tijd. We moeten dit model eens herzien en aanvullen met frisse en vernieuwende inzichten. Met kinderen in gesprek gaan en samen bekijken hoe je onderwijs op een andere manier kan aanbieden. Hierdoor zijn we in staat om het onderwijs beter af te stemmen op de onderwijsbehoeften van leerlingen. Talentontwikkeling en het stimuleren van creativiteit is belangrijk om de kinderen intrinsiek gemotiveerd aan de slag te laten gaan. Hierdoor ontwikkelen kinderen zich niet alleen sneller, maar creëer je ook betekenisvolle situaties in je klas. Levensechte situaties waar kinderen écht van leren.

In deze ontwikkeling hebben we leerkrachten, een nieuwe pedagogiek en technologie nodig. Ook in die bewuste volgorde. Het wordt steeds duidelijker hoe kinderen leren, door recent onderzoek krijgen we meer en betere informatie over hoe we kinderen het beste verder kunnen helpen in hun ontwikkeling. Het creëren van betrokkenheid en kinderen laten worstelen met levensechte problemen (in plaats van vakken) en vertrouwen op intrinsieke motivatie. Leraren blijven altijd nodig, maar dan wel in een andere rol. De leraar als verandermiddel, waarin wij herkennen, aanmoedigen, faciliteren en verdiepen.

Technologie

Technologie en onderwijs, als een mengsel van water en vuur. We hebben te lang gewacht om technologie in al zijn voor- en nadelen te omarmen binnen de vier muren van het klaslokaal. Nu gaan de ontwikkelingen zo snel en hard, dat we ons er bijna geen raad mee weten. Het huidige schoolsysteem voorziet niet in deze mogelijkheden, waarbij technologie ironisch genoeg een versterkende rol speelt. Het wordt interessanter dan school.

Juist met technologie zijn wij, leraren, in staat om innovatieve leerervaringen te creëren voor alle kinderen. Neem als voorbeeld het digitaal persbureau. Deze leerervaringen zijn onweerstaanbaar boeiend, ze zijn efficiënt en eenvoudig in gebruik, maken gebruik van een techniek die overal en altijd beschikbaar is en ze beschikken over alledaagse probleemoplossing. Een saaie stelopdracht uit de methode wordt ineens een interview met een sporter, een achtergrondartikel of een nieuwsbericht over een actueel onderwerp. Ik wil dan ook graag aansluiten bij de woorden van Kevin Kelly. “Wanneer we ons technologische lot in de toekomst bekijken, dan moeten we niet terugdeinzen voor het onvermijdelijke, maar in plaats daarvan moeten we het omarmen en ons erop voorbereiden.” (Kelly, 2010, p. 352).

Ja, maar… hoe dan?

Er waait een wind. Een wind van verandering, een verandering bij onze stichting, bij directeuren en collega’s. Een besef van urgentie dat we moeten veranderen. Dat we technologie moeten omarmen in plaats van tegenhouden. ‘Ja, maar… hoe dan?’ hoor ik vaak. Eigenlijk iets te vaak.

Hierbij mogen we kritisch naar onszelf kijken. Wat kan ik hier voor mezelf in veranderen? Wie heb ik daarbij nodig? Deze inspiratiesessies dragen bij aan het beantwoorden van dit soort vragen. Ik wil iedereen aanmoedigen en stimuleren om je angst opzij te zetten en probeer zonder vooroordelen eens te kijken wat het je kan opleveren. Er gaat een hele nieuwe wereld vol mogelijkheden open. Misschien wel een stap uit je comfort zone. Maar die plek is juist de plek waar de mooiste dingen ontstaan.

– Jos