ITEM: Engagement

Donderdag zijn we op pad gegaan naar een tweetal scholen. Hier had ik erg naar uitgekeken. Sowieso nog nooit op een school mogen kijken in het buitenland. Ik was erg benieuwd naar hoe de scholen naar kinderen kijken, ongeacht materialen, middelen of technologie. Natuurlijk ook benieuwd naar de ICT middelen maar dat kun je kopen. Een krachtige, betrokken en pedagogisch sterke visie niet. Dat wil je. Of je wil er voor gaan. Ik vind dat het belangrijkste en in mijn ogen essentieel. Wat zijn de visies en hoe bereiden deze scholen de kinderen voor op de maatschappij?

Na een heerlijk full english breakfast werden we om 8.15 uur verwacht in de lobby van het hotel. We gingen met twee groepen naar de eerste school. Anson Primary School. Vanuit Xpectprimair zaten we met Monique, Femke, Jeroen, Marloes en Angela in de groep. Na een reis van ongeveer driekwartier met de metro kwamen we aan bij Willesden Green om vervolgens een klein stukje te wandelen naar Anson Road.

Eenmaal aangekomen op Anson Primary School werden we vriendelijk onthaald door de directeur (headteacher) en de ICT man. Die overigens fulltime daar op school werkte. We kregen wat drinken en mochten daarna plaatsnemen in een ietwat geïmproviseerd kamertje waar we naar een presentatie over de school mochten luisteren. Wát een verhaal. Een sterke visie en er werd echt vanuit de kinderen gedacht. Wat ik ook heb gehoord van anderen en zelf op beide scholen heb gezien is dat ze 100% achter de visie staan en er met het team ook echt met zijn allen voor willen werken. Alle neuzen dezelfde kant op in het belang van de school en het kind. Mooi.

In zijn presentatie gaf de directeur aan hoe de populatie van zijn school was. 87% van de kinderen heeft Engels niet als eerste taal. Er werden daar maar liefst 34 talen gesproken(!) Dat was ook zichtbaar in de klassen. Ik zag een leerkracht een instructie in het Engels geven, maar hij gaf zowel Engels als Spaanse feedback aan kinderen. Ook allerlei materiaal aan de muren was zowel in het Engels als Spaans. Op de tweede school was dit percentage nog hoger en heb ik ook Arabisch en wel nog meer talen gezien.

Toen mochten we eindelijk de school en klassen in, ik voelde me net een jonge hond die kwispelend stond te wachten op het teken van zijn baasje om het bos in te rennen. We mochten de twee heren volgen maar ook rondlopen en in een klas blijven hangen om met de kinderen te praten. Je snapt wel welke keuze ik gemaakt had.

Wat een fantastische dingen heb ik daar gezien, mijn hoofd zat daarna zo vol met ideeën en opgedane ervaringen. Ongelofelijk, wat een waardevolle dag ik zou dat echt iedereen aanbevelen. Volgend jaar met heel Klinkers? De muren hingen overal door de hele school vol en werd echt als een verlengstuk van de klas gezien. Maar wat hing daar dan? Allerlei werkjes van kinderen, muurkranten, collages maar ook materiaal van de leerkracht. Getallenlijnen, woorden, letters, klokken, vormen kleuren etc. Nu denk je vast, ja maar dat doen wij ook en dat klopt. Het mooie aan Anson was dat er overal doelen bij hingen. Wat hebben we gemaakt. Wat hebben we ontdekt en wat hebben we er van geleerd. Overal zag je dat terugkomen. Bij de foto’s onderaan kun je het met eigen ogen zien.

We have no computersuites. Computers are like pencils, books and rules. If i would say you can use your pencil on Thursday between 2 and 3 pm. You all would say that i’m nuts. But that’s all what we say about computers.

– Mr. Jeff Smith, directeur Anson Primary School.

De leerkrachten die ik heb zien lesgeven waren enthousiast, doelgericht, duidelijk en betrokken. In elke klas was er een onderwijsassistent aanwezig, kinderen werkten zelfstandig in hoeken, op tablets of laptops en de leerkracht zat met een groep(je) in de ‘kring’ ook dat kun je zien op de foto. Het mooie was dat we met kinderen mochten praten over wat we zagen en ze vonden het leuk om met ons in gesprek te gaan. Ook heb ik nog met een aantal leerkrachten gepraat. In de manier van werken zag ik veel parallellen met ons. Ik heb hier echt weer veel ideeën gekregen voor alle units bij ons op school. Ik denk dat we een aantal zaken nog beter kunnen maken bij ons op school met de ervaringen die ik heb opgedaan.

Het Engelse onderwijssysteem zit natuurlijk anders in elkaar. Year 1, met kinderen van 5 en 6 jaar oud zitten in een klas. Wij zouden dat een groep 2/3 noemen. Nursery school, waar de 3 en 4 jarigen zitten is eigenlijk in onze begrippen een peuterspeelzaal. Maar ook daar heb ik gekeken, en stiekem meegedaan in de kring, en voor die groep staat een volwaardig bevoegde leerkracht. Say what? Ja, je hoort het goed een bevoegde leerkracht voor 3 en 4 jarigen, In Nederland hebben wij geen HBO leerkrachten op peuterspeelzalen rondlopen. Vinden we te duur. Ik weet niet hoe het kan dat er op de scholen die we gezien hebben zoveel personeel rondloopt maar blijkbaar financieren ze het hier anders. Leerkrachten verdienen in Engeland minder, en de overheid zal misschien meer investeren.

Maargoed, binnen de school is Nursery school ook gewoon een groep waar je voor kan kiezen, wat de kinderen daar al leren en meemaken op een spelende manier is bijzonder. De kinderen gaan dan met de leeftijd van 5 naar de basisschool en komen in Year 1. Daar leren ze al lezen, schrijven en rekenen. De leerkracht, Mr. Bradfield, ging daar heel mooi mee om. Kinderen die nog niet konden lezen of schrijven werkten met ICT middelen zoals camera’s voicerecorders en mochten tekenen en vertelden hun verhaal daarbij. De oudere kinderen mochten schrijven. Mooi om te zien.

In alle klassen die ik heb gezien hebben ze ICT (nintendo ds, wii, laptops, tablets) als middelen ingezet en daar heb ik mooie werkvormen gezien. Over deze school heb ik nog lang nagedacht en met anderen over gesproken. Zelfs nu schieten er nog dingen door mijn hoofd. Dit gaat zeker een vervolg krijgen in mijn klas en manier van lesgeven.

In de middag zijn we na de lunch naar de tweede school gegaan, een grote school die qua visie het tegengestelde was van de eerste school. Daar hadden ze fantastische materialen maar de manier van werken, naar kinderen kijken en de relatie met de kinderen was niet mijn visie. Ik kreeg er zelfs een bang gevoel van. De kinderen waren enorm geconditioneerd, en ik vond het veel weg hebben van drillen, een voorbeeld was het in rijtjes over de gang lopen. Zonder te prate. met handen over elkaar. Op een school van 900 leerlingen moet het gonzen van geluiden en krioelen van kinderen. Dat was niet het geval, vond ik raar. Op het einde was er een vraag van een van ons of kinderen keuzes konden maken in de leerstof en het antwoord van de headteacher was “No. I like timetablets, and we plan the lessons one year ahead for the teachers.” Dat antwoord was voor mij erg schokkend. Maargoed zoals Jeroen op de terugweg al zei, zonder zwart geen wit. Goed om te weten wat niet bij mij past zodat ik kan focussen op wat ik wel wil. Ik miste vooral pedagogiek en de dialoog met kinderen, op Anson was er al meer pedagogiek. Maar ik denk dat wij daar op Klinkers al wel verder mee zijn, natuurlijk zit het ook in cultuur. Engelse (school)cultuur is anders. Wat strikter en de nadruk op discipline, minder op dialoog en samenwerking. Er zaten een aantal dingen in die ik waardevol vond, maar aanzienlijk minder dan op Anson vanmorgen.

Deze dag heeft mij enorm aan het denken gezet over leren, het ontwerpen van leeromgevingen, hoe om te gaan met de nieuwste ICT middelen en hoe je deze inzet. Mooie ervaringen en ideeën om mee terug te nemen naar Nederland, naar Tilburg Reeshof waar ze op BS Klinkers toegepast gaan worden. Hoe weet ik nog niet, maar daar komen we, collega’s, ouders, de kinderen en ik, samen wel uit.

Morgenvroeg naar de Apple Education Summit. Ook heel veel zin in. Inspirerende sprekers en een rijke omgeving hoop ik daar aan te treffen. Je hoort nog van me.